Ο ιός και η Αφύπνιση μας – Η Κρίση και η Ευκαιρία!!!

Ο ιός μας ήρθε,και σε μας και σε όλο τον κόσμο.

Το πως, το πότε και άλλες λεπτομέρειες ίσως δεν τις μάθουμε στις γενιές μας.

Με τον ερχομό του όλα μοιάζουν αλλιώτικα,και το σπουδαιότερο αβέβαια.

Ένα πράγμα όμως νιώθουμε όλοι και ακούγεται σέ όλα τα σοβαρά fora παγκοσμίως, ως σίγουρο.

Τίποτε δεν πρόκειται να είναι ίδιο μετά από αυτό!

Που πάμε μετά από αυτό?

Η πρόκληση μεγάλη, τα άγνωστα πολλά.

Τα σταθερά των διάφορων μοντέλων οικονομίας ανατρέπονται,και οι συντελεστές των αλλαγών δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον ρόλο τους.

Οι παράγοντες που διαμόρφωσαν την οικονομία τα τελευταία 30-35 χρόνια φαίνεται να μην μπορούν να συνεχίσουν να το κάνουν τουλάχιστον με τον ίδιο τρόπο.

Η επιθυμία και οι προσπάθειες πολλών από αυτούς, απεμπλοκής από το μοντέλο, και επαναφοράς σε παλαιότερες συνταγές στις μορφές παραγωγικότητας, οδηγούν σε αδιέξοδο και συντηρούν την αβεβαιότητα.

Οι λόγοι είναι , η απώλεια του know-how και κυρίως του καταρτισμένου δυναμικού.

Οι γνήσιες προσπάθειες συντήρησης των τοπικών οικονομιών, δείχνουν να είναι σαν την διασωλήνωση σε καταδικασμένους ασθενείς.

Συνεπώς ενώ υπάρχει η διάθεση και ίσως και τα τελευταία αποθέματα των οικονομιών μας, που μπορούμε να δούμε το φως?

Η Ελλάδα που ουσιαστικά δεν έχει παραγωγική βάση, το μόνο

κεφάλαιο που έχει, και το έχει αποδείξει σε όλες τις περιστάσεις, είναι το Ανθρώπινο κεφάλαιο.

Και εδώ έρχεται το μεγάλο δίλημμα και η μεγάλη πρόκληση.

Πως επενδύεις σε αυτό,πως το αξιοποιείς και δεν το χαραμίζεις?

Πως δεν το σπαταλάς?

Πως κατευθύνεις,τους νέους και τους μετέπειτα να επιτηδευτούν, να αποκτήσουν χρήσιμες δεξιότητες?

Τι σχεδιασμό πλαισίου κάνεις?

Οι πεπατημένοι δρόμοι άλλων εποχών, οι διαδικασίες που είχες την πολυτέλεια να πειραματιστείς μπορεί να είναι επικίνδυνοι.

Η επιστροφή στις Υπηρεσίες(Τουρισμός κτλ.) που κάποτε έμοιαζαν ελκυστικές κουβαλάει μεγάλο βάρος και είναι επισφαλής.

Νέοι πειραματισμοί αδόκιμων τεχνολογιών μπορεί να χαραμίσουν τις λίγες και πολύτιμες πηγές σου μαζί με τον πιέζοντα χρόνο.

Οι σαρωτικές αναδιαρθρώσεις που θα προκύψουν από αυτή την αβεβαιότητα είναι αδύνατο να προβλεφθούν

‘Οταν διαπιστώνεται πως μεγάλα Πανεπιστήμια στην Αμερική, Αγγλία ,Ευρώπη και αλλού, έχουν ήδη αποτύχει να προετοιμάσουν τους απόφοιτους με τις κατάλληλες δεξιότητες στους πρακτικούς τομείς!

Όταν το μέλλον των ιδρυμάτων έχει γίνει αβέβαιο!

Όταν 200 κολέγια και πανεπιστήμια στην Αμερική έχουν ήδη κλείσει και χιλιάδες είναι έτοιμα στην σειρά για πτώχευση!

Όταν οι παλιότερες εταιρείες Λιανικής σε Αμερική και Ευρώπη

πτωχεύουν και κλείνουν κατά χιλιάδες, εδώ και λίγα χρόνια!

Όταν πολλές εταιρίες σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες και Αμερική θέλουν να παράγουν στον τόπο τους, και δεν μπορούν!

Γιατί ?

Γιατί δεν μπορούν να βρουν τους εργαζόμενους να καλύψουν τις δεξιότητες που χρειάζονται, παρά τις στρατιές των ανέργων.

Το μοντέλο που καταρρέει δεν μπόρεσε να αναπαράγει και να διαιωνίσει τον εαυτό του, αφού κατέστρεψε ότι το είχε βοηθήσει να σταθεί.

Τίποτε δεν μπορεί να στηρίξει τις απαιτήσεις και ανάγκες του, πιά.

Εδώ έρχεται η μεγάλη ευθύνη του σχεδιασμού της κατεύθυνσης, που πρέπει να δοθεί στο νέο δυναμικό.

Αυτό θα πρέπει να γίνει ικανό να αποδώσει σε όποια εργασία θέλει ή μπορεί να βρει,διατηρώντας την ευελιξία και την κρίση για τις απαιτούμενες προσαρμογές.

Με την έλλειψη καθαρής οικονομικής κατεύθυνσης παγκοσμίως,και την ασάφεια των αναγκαίων κινήσεων για υγιή, ανθεκτική και παραγωγική οικονομία, ένα στοιχείο μπορεί να δώσει ελπίδα και φως για επιβίωση και ίσως Ανάπτυξη.

Η ευελιξία των επιλογών, η εφευρετικότητα και η σπιρτάδα του Έλληνα, και ένα φιλικό και στηρικτικό περιβάλλον.

Οι λύσεις που θα επιλεγούν, ή η αντιμετώπιση της πρωτοφανούς μορφής κρίσης είναι απρόβλεπτες και άγνωστες ακόμη.

Δεν είναι ούτε στόχος, ούτε δουλειά μας να εμβαθύνουμε στις

πιθανές επιλογές.

Αυτό όμως που είναι ξεκάθαρο είναι πως θα κληθούν να το υλοποιήσουν οι Έλληνες, οι πολίτες αυτής τη χώρας.

Με τι προσόντα και με τι όπλα θα μπορέσουν να κρατήσουν τη χώρα, την οικονομία, την κοινωνία?

Με τις παλιές αποτυχημένες συνταγές , που φέρανε τον δυτικό κόσμο, και όχι μόνο, σε αδιέξοδο οικονομικό, κοινωνικό, αρχών και θεσμών?

Μ’ αυτές που δεν κατάφεραν να εξοπλίσουν τους νέους μας με τις δεξιότητες που θα βοηθούσαν να αναπτυχθεί η χώρα.

Μ’ αυτές που ελπίζαμε να αποφύγουμε το λεγόμενο ‘brain drain’, και την ανάγκη εισαγωγής άλλων ανθρώπων που διέθεταν τις βασικές αναγκαίες δεξιότητες??

Το πόσο συνήθης είναι αυτή η έλλειψη και το πρόβλημα που προκύπτει παγκοσμίως, φαίνεται στην διαμαρτυρία παρακάτω του Jonathan Ive, της Apple, ήδη από το 2014 στην ομιλία του στο Design Museum στο Λονδίνο

There has been a steady stream of criticism aimed at higher education in the creative sector over a number of years. Notably, from Apple’s Jonathan Ive in his 2014 speech at the Design Museum; “So many of the designers we interview don’t know how to make stuff because workshops in design schools are expensive and computers are cheaper…That’s just tragic, that you can spend four years of your life studying the design of three dimensional objects and not make one”.

Ive’s implication here is clear; in order to design 3-dimensional products successfully, the student must have some experience of making them.

Of course he refers specifically to his field of product design, but other critics have focused on fashion and clothing and other fields :

Παρατηρείται μια τάση για ταχτοποίηση εκκρεμοτήτων πολλών ετών πίσω, να ξεκαθαρίσει το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων (ΕΠΠ).

Χρήσιμο ,όμως με τι στόχο, για ποια κοινωνία και ποια αγορά εργασίας?

Έτσι όπως διαμορφώνεται μοιάζει να είναι , ‘πολύ λίγο,πολύ αργά’.

Όσον αυτό αφορά τη τυπική εκπαίδευση, εκεί είναι λίγο πιο εύκολο, να οριστούν, και να βρεθεί μία συσχέτιση με τις Ευρωπαϊκές πρακτικές.

Όσον αφορά όμως τις δεξιότητες των επαγγελμάτων και της πρακτικής της αγοράς, εκεί ήδη επικρατεί το χάος .

Ποτέ δεν έγινε δυνατόν να τυποποιηθούν με σύγχρονο τρόπο κλασικά επαγγέλματα με δεξιότητες προσαρμοσμένες στις σύγχρονες ανάγκες και την αγορά.

Αυτό συνέβη, γιατί όταν αυτό μας ζητήθηκε για διάφορες επιδοτήσεις από ΕΕ, η παραγωγική μας ικανότητα είχε φύγει μαζί με τις εταιρείες και τις δουλειές.

Συνεπώς για ποια Αγορά?

Στο σημερινό περιβάλλον που τίποτε ούτε από τα παλιά δεν υπάρχει, και δεν μπορεί να διδαχθεί ή να μεταφερθεί με τον παλιό τρόπο οι προκλήσεις αντιμετώπισης είναι τεράστιες.

Συνεπώς κάθε προσπάθεια ταχτοποίησης ή κατηγοριοποίησης, για

λόγους επιδοτήσεων πάλι, θα είναι και μάταιη και σπατάλη των τελευταίων πόρων να βοηθηθεί ουσιαστικά, η χώρα και η Ελληνική κοινωνία.

Με βάση και αντίληψη των παραπάνω ο κατάλληλος σχεδιασμός της Παιδαγωγικής Προσέγγισης της Παιδείας και κυρίως της Επαγγελματικής σε αυτήν την συγκυρία , είναι ο μεγαλύτερος μοχλός για εκτίναξη σε οικονομική και κοινωνική επιτυχία.

Μένει το ερώτημα πως θα αποφευχθεί η καταστροφική διαφθορά των τελευταίων δεκαετιών, και θα ωφεληθεί ο κάθε δικαιούχος σε κάθε ηλικία?

Αυτό μπορεί να απαντηθεί μόνο με έντιμη , καθαρή και περιεκτική συζήτηση, με στόχο την επιβίωση των Ελλήνων, και χωρίς αποκλεισμούς.

Ας σκεφτούμε τις σεισμικές αλλαγές και τις αναδιαρθρώσεις, που έρχονται και στα μεγαλύτερα Ευρωπαϊκά, Αμερικάνικά και άλλα Ιδρύματα, και Εταιρείες,και ας αποφύγουμε δογματισμούς, και αποκλεισμούς.

Ούτε ένας Έλληνας δεν πρέπει να αγνοηθεί στα σχέδια και μέτρα που θα σχεδιαστούν για την Αγορά, την Οικονομία,και την Κοινωνία.

Οι λύσεις μπορεί να είναι απλές, ευρηματικές, όχι δογματικές και πεπερασμένες,αλλά θαρραλέες και σταθερές.

Είναι ένα από τα κυριότερα στοιχεία που η Νέα Ελλάδα,και όχι μόνο, θα χρειαστεί.

Όταν και οι επενδυτές δεν είναι σίγουροι που να επενδύσουν το έργο είναι δύσκολο!!

Α.Βουγιούκα FTI,

Πρόεδρος της ΠΕΚΕΜ